Όπως μια διαδρομή από το Μανχάταν στο Διεθνές Αεροδρόμιο Newark Liberty. Θα μπορούσαν να θεωρηθούν μελλοντικά ως το ασφαλέστερο, ταχύτερο και πιο ενεργειακά αποδοτικό μέλλον των μεταφορών.
Υπάρχουν εκατοντάδες εταιρείες στην αγορά προηγμένης εναέριας κυκλοφορίας, μερικές με πλήρως λειτουργικά αεροσκάφη που χρησιμοποιούνται σε δοκιμαστικές πτήσεις και εκτίθενται σε όλο τον κόσμο. Αλλά ορισμένοι ειδικοί λένε ότι εάν τα αεροταξί πρόκειται να γίνουν mainstream, θα πρέπει να αναπτυχθεί ένα στοιχείο που παραβλέπεται: το λογισμικό.
Κορυφαία προτεραιότητα οι υποδομές
Προτού δεχτούν πελάτες στις ΗΠΑ, οι εταιρείες προηγμένης αεροπορικής κινητικότητας (AAM) θα πρέπει να περάσουν από μια διαδικασία πιστοποίησης από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αεροπορίας, η οποία θα μπορούσε να εκδώσει πιστοποιητικό ήδη από το 2025 ή το 2026. Από εκεί, η διαδικασία «θα προχωρήσει πολύ γρήγορα» είπε στο Business Insider ο Γιου Γιου Ζανγκ, διευθυντής προγράμματος προηγμένης εναέριας κινητικότητας στο Κέντρο Έρευνας Αστικών Μεταφορών. Δηλαδή, αν υπάρχουν συγκεκριμένες υποδομές, είπε.
«Όταν μιλάμε για υποδομές υπάρχουν δύο μέρη», είπε ο Ζανγκ στο Business Insider. Ένα μέρος είναι η φυσική υποδομή, όπως ένα vertiport – όπου τα αεροταξί μπορούν να απογειωθούν, να προσγειωθούν και να επαναφορτιστούν. Το άλλο κομμάτι είναι η ψηφιακή υποδομή.
Ενώ η βιομηχανία AAM έχει επικεντρωθεί κυρίως στην ανάπτυξη και την πιστοποίηση νέων αεροσκαφών, οι εταιρείες αρχίζουν να κατασκευάζουν την ψηφιακή υποδομή – το υλικό και το λογισμικό που μπορούν να ενεργοποιήσουν μια υπηρεσία – που θα καταστήσει δυνατή την ενσωμάτωση του τομέα, είπε ο Ζανγκ. Δεν υπάρχει ακόμη επίσημη διαδικασία για τη δημιουργία αυτής της υποδομής, αλλά οι εταιρείες εργάζονται για ένα αυτοματοποιημένο οικοσύστημα που υποστηρίζει ασφαλείς και αποτελεσματικές πτήσεις.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες λογισμικού που εμπίπτουν στα οχήματα eVTOL, είπε στο BI η Σούζαν Σαχίν, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ και συνδιευθύντρια του Κέντρου Έρευνας Αειφορίας Μεταφορών του πανεπιστημίου. Υπάρχει λογισμικό που απευθύνεται σε καταναλωτές, όπως ψηφιακές εφαρμογές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πτήση και λογισμικό back-end για λειτουργίες, έλεγχο αεροσκαφών και διαχείριση εναέριας κυκλοφορίας. Το τελευταίο θα «διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στη διασφάλιση της ασφάλειας και της αποτελεσματικής λειτουργίας», είπε η Σαχίν.
Νέες ψηφιακές λύσεις εξελίσσονται
Ορισμένες νεοσύστατες επιχειρήσεις επικεντρώνονται στην προώθηση της λειτουργικής πλευράς του λογισμικού. Τον Μάιο, φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Purdue κυκλοφόρησαν το Aerovy Mobility, το οποίο εστιάζει στην τεχνολογία που βασίζεται στο cloud που υποστηρίζει τις ενεργειακές ανάγκες των αεροσκαφών, όπως η επαναφόρτιση σε ένα vertiport.
Εν τω μεταξύ, άλλοι προγραμματιστές eVTOL αντιμετωπίζουν συγκεκριμένες προκλήσεις λογισμικού που σχετίζονται με τα αεροσκάφη τους. Για παράδειγμα, η Wisk, θυγατρική της Boeing, ανέπτυξε ένα αυτόνομο αεροταξί τεσσάρων θέσεων. Επειδή είναι ένα αεροσκάφος που πετά μόνο του, υπάρχουν μοναδικές ανάγκες λογισμικού, είπε στο BI η Μπέκι Τάνερ επικεφαλής μάρκετινγκ της Wisk.
Αυτό το eVTOL χρησιμοποιεί λογισμικό που βασίζεται στην ίδια τεχνολογία που υποστηρίζει αυτοματοποιημένες λειτουργίες πιλότου κατά τη διάρκεια εμπορικών πτήσεων, αλλά με πρόσθετες λειτουργίες που υποστηρίζουν ταξίδια χωρίς πιλότο με ανθρώπινη επίβλεψη.
Η γερμανική Volocopte προσεγγίζει το λογισμικό ολιστικά μέσω ενός προϊόντος. Η πλατφόρμα που βασίζεται στο cloud ονομάζεται VoloIQ και βρίσκεται σε ανάπτυξη από το 2020. Η τεχνολογία υποστηρίζεται από το Microsoft Azure και περιγράφεται ως ο «ψηφιακός εγκέφαλος» πίσω από το σύστημα eVTOL της Volocopter.
Μέρος του VoloIQ είναι ήδη ζωντανό και χρησιμοποιείται σε δοκιμαστικές πτήσεις. Υπάρχουν επίσης σχέδια για την έναρξη περιορισμένων εμπορικών υπηρεσιών φέτος στο Παρίσι και τη Ρώμη, και αυτές οι πτήσεις πρόκειται να είναι διαθέσιμες για κράτηση μέσω μιας εφαρμογής που συνδέεται με το VoloIQ.
Μπορεί να εξαρτάται από τους πελάτες
Κάποιοι πιστεύουν ότι η βιομηχανία θα αρχίσει να «ανεβαίνει» γύρω στο 2026 και ότι μέχρι το 2028 ή το 2029, ο μέσος άνθρωπος θα μπορεί να αντέξει οικονομικά και να αρχίσει να χρησιμοποιεί αυτόν τον τρόπο μεταφοράς. Μέχρι τότε, είπε η Σαχίν, οι επιχειρήσεις AAM έχουν την ευκαιρία να μάθουν από άλλες βιομηχανίες κινητικότητας.
Μέρος του να κάνουν τους πελάτες να χρησιμοποιούν ιπτάμενα ταξί θα εξαρτηθεί από την αντιμετώπιση κοινωνικών φραγμών, όπως η ασφάλεια, η ισότητα, η οικονομική προσιτότητα και η ευκολία, είπε η Σαχίν.
Πηγή: OT.gr
