Η Μέση Ανατολή είναι εδώ και πολύ καιρό ένα γεωπολιτικό ηφαίστειο, με τους πόρους της και τις πολίτικες της να έχουν παγκόσμιες προεκτάσεις. Οι πρόσφατες κλιμακώσεις στη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ έχουν ήδη αυξήσει τις τιμές του πετρελαίου. Μέχρι στιγμής, η τιμή του βαρελιού πετρελαίου βρίσκεται γύρω στα 78 ευρώ, σηματοδοτώντας ανησυχητικές επιπτώσεις για τις οικονομίες που εξαρτώνται από την ενέργεια. Για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), αυτό δεν αποτελεί απλώς μια οικονομική πρόκληση, αλλά μια κρίση που θα μπορούσε να διαλύσει τις υφιστάμενες λεπτές ισορροπίες που την διατηρούν ενωμένη.

Αυτό το άρθρο διερευνά τους πιθανούς κινδύνους που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει η ΕΕ καθώς οι τιμές του πετρελαίου θα συνεχίσουν να αυξάνονται λόγω της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή και αξιολογεί εάν μια περαιτέρω αύξηση του κόστους του πετρελαίου θα μπορούσε να απειλήσει την ενότητα και τη σταθερότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο ρόλος του πετρελαίου στην οικονομία της Ευρώπης

Για να καταλάβουμε τη σοβαρότητα της τρέχουσας κατάστασης, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε τη σημασία του πετρελαίου στο οικονομικό οικοσύστημα της ΕΕ. Παρόλο που η Ευρώπη έχει κάνει βήματα προόδου στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου, ιδιαίτερα από χώρες εκτός ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Περίπου το 97% του πετρελαίου που καταναλώνεται στην ΕΕ εισάγεται. Βασικοί τομείς όπως οι μεταφορές, η μεταποίηση και η θέρμανση εξακολουθούν να βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στα ορυκτά καύσιμα, με περιορισμένες βραχυπρόθεσμες εναλλακτικές λύσεις. Αυτή η εξάρτηση καθιστά την Ευρώπη ευάλωτη στις διακυμάνσεις των παγκόσμιων τιμών του πετρελαίου. Μια μέτρια αύξηση των τιμών του πετρελαίου πιέζει τα εισοδήματα των νοικοκυριών, αυξάνει τον πληθωρισμό και επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη. Όμως, μια απότομη άνοδος θα μπορούσε να οδηγήσει σε οικονομική κρίση, κοινωνική αναταραχή και, ενδεχομένως, πολιτική αστάθεια.

Το γεωπολιτικό σημείο ανάφλεξης: Ισραήλ και Χεζμπολάχ

Η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ έχει βαθιές ιστορικές και θρησκευτικές ρίζες. Έχει κλιμακωθεί περιοδικά, αλλά η τελευταία έξαρση ενέχει έναν ιδιαίτερα σημαντικό κίνδυνο, δεδομένων των ευρύτερων εντάσεων μεταξύ του Ιράν και των δυτικών δυνάμεων. Εάν η σύγκρουση επεκταθεί, ειδικά εάν συμμετάσχουν γειτονικές χώρες, ιδιαίτερα το Ιράν, ή διαταράξει τις ναυτιλιακές οδούς είτε της Διώρυγας του Σουέζ είτε των Στενών του Ορμούζ (μια ζωτική αρτηρία για τις παγκόσμιες προμήθειες πετρελαίου), οι τιμές του πετρελαίου μπορεί να εκτοξευθούν στα ύψη.

Οποιαδήποτε τέτοια διαταραχή θα μπορούσε ενδεχομένως να ωθήσει τις τιμές του πετρελαίου πολύ πάνω από τα 100 ευρώ ανά βαρέλι, τιμή που θα μπορούσε να προκαλέσει τεράστια οικονομικά σοκ σε περιοχές εισαγωγής πετρελαίου όπως η Ευρώπη.

Ενεργειακή ασφάλεια και εύθραυστη ενότητα της ΕΕ

Η ΕΈ είναι μια πολύπλοκη και πολιτικά εύθραυστη ένωση 27 κρατών μελών, το καθένα με διαφορετικά επίπεδα εξάρτησης από το πετρέλαιο και διαφορετικά ενεργειακά μείγματα. Οι χώρες Νότιας Ευρώπης όπως η Ισπανία, η Ελλάδα και η Ιταλία, που εξαρτώνται περισσότερο από τα εισαγόμενα ορυκτά καύσιμα, είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στις κρίσεις των τιμών του πετρελαίου. Οι χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης, όπως η Γερμανία και η Πολωνία, αν και πιο βιομηχανικά διαφοροποιημένες, έχουν επίσης περιορισμένες βραχυπρόθεσμες εναλλακτικές λύσεις στις εισαγωγές ορυκτών καυσίμων.

Ιστορικά, κρίσεις αυτού του μεγέθους αποκαλύπτουν βαθιά προβλήματα εντός της ΕΕ. Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και η επακόλουθη κρίση της Ευρωζώνης κατέδειξαν πόσο εύθραυστο μπορεί να είναι το ευρωπαϊκό εγχείρημα όταν οι οικονομικοί κραδασμοί επηρεάζουν δυσανάλογα τα διάφορα κράτη μέλη. Χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία υπέστησαν το κύριο βάρος των μέτρων λιτότητας, πυροδοτώντας κοινωνική αναταραχή και πολιτικό εξτρεμισμό. Ένα σοβαρό ενεργειακό σοκ θα μπορούσε να προκαλέσει παρόμοια κατάσταση.

Σε ένα σενάριο όπου οι τιμές του πετρελαίου αγγίζουν τα 120-150 ευρώ το βαρέλι, οι ευρωπαϊκές οικονομίες θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τεράστιες πληθωριστικές πιέσεις, επιδεινώνοντας περαιτέρω τις υπάρχουσες οικονομικές διαφορές μεταξύ των πλουσιότερων χωρών του Βορρά και των πιο ευάλωτων κρατών του Νότου και της Ανατολής. Οι βιομηχανίες που εξαρτώνται από την ενέργεια, όπως οι μεταφορές, η γεωργία και η μεταποίηση, θα πληγούν σοβαρά, οδηγώντας σε εκτεταμένες απώλειες θέσεων εργασίας και κοινωνική αναταραχή.

Οι διάφορες στον αντίκτυπο μιας τέτοιας αύξησης της τιμής του πετρελαίου θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες εντάσεις στην ΕΕ, με ορισμένες χώρες να πιέζουν για πιο ριζικά μέτρα ενεργειακής μετάβασης και άλλες να επικεντρώνονται στον μετριασμό του άμεσου οικονομικού αντίκτυπου. Αυτή η διαφορά θα μπορούσε να αναζωπυρώσει συζητήσεις για την ενεργειακή πολιτική, την οικονομική λιτότητα και το μέλλον της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, οδηγώντας ενδεχομένως σε κατακερματισμό της Ένωσης.

Η ενεργειακή μετάβαση: Πολύ λίγο, πολύ αργά;

Η ΕΕ υπερηφανεύεται εδώ και καιρό ότι βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μετάβασης στην πράσινη ενέργεια. Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, μια φιλόδοξη δέσμη μέτρων με στόχο να καταστήσει το μπλοκ ουδέτερο εκπομπών άνθρακα έως το 2050, ήταν η εμβληματική πολιτική της ΕΕ για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, ενώ έχει σημειωθεί πρόοδος στην επέκταση της δυναμικότητας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, ιδιαίτερα σε βιομηχανίες όπου οι εναλλακτικές λύσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δεν εφαρμόζονται ευκολά, όπως οι μεταφορές και η μεταποίηση.

Σε περίπτωση απότομης ανόδου των τιμών του πετρελαίου, οι προσπάθειες πράσινης μετάβασης ενδεχομένως να μην μπορέσουν να μετριάσουν τον αντίκτυπο. Η προσπάθεια της ΕΕ για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αν και είναι αξιέπαινη, δεν έχει φτάσει ακόμη σε επίπεδο που να μπορεί να αντικαταστήσει την εξάρτηση από το πετρέλαιο, ειδικά βραχυπρόθεσμα. Οι χώρες που άργησαν να επενδύσουν σε υποδομές ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα μπορούσαν να επηρεαστούν δυσανάλογα, προκαλώντας περαιτέρω πολιτικές εντάσεις μεταξύ των κρατών μελών σχετικά με την ενεργειακή πολιτική.

Οι υψηλές τιμές του πετρελαίου ενδέχεται επίσης να αναγκάσουν τις κυβερνήσεις να δώσουν προτεραιότητα στη βραχυπρόθεσμη οικονομική ανακούφιση έναντι των μακροπρόθεσμων περιβαλλοντικών στόχων. Οι χώρες ενδέχεται να αυξήσουν την εγχώρια παραγωγή ορυκτών καυσίμων, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε οπισθοδρόμηση στις δεσμεύσεις για το κλίμα, δημιουργώντας μια άλλη πηγή διχασμού εντός της ΕΕ.

Πληθωρισμός, κοινωνική αναταραχή και άνοδος του λαϊκισμού

Οι αυξήσεις των τιμών του πετρελαίου έχουν άμεσο και σημαντικό αντίκτυπο στον πληθωρισμό. Το υψηλότερο ενεργειακό κόστος μεταδίδεται σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας, από τις μεταφορές μέχρι την παραγωγή τροφίμων και τη στέγαση. Η Ευρώπη παλεύει ήδη με τον πληθωρισμό που οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων της πανδημίας του COVID-19 και του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας. Μια συνεχής αύξηση των τιμών του πετρελαίου θα εντείνει περαιτέρω αυτές τις πιέσεις.

Για το μέσο ευρωπαϊκό νοικοκυριό, μια άνοδος της τιμής του πετρελαίου θα σήμαινε εκτίναξη των λογαριασμών ενέργειας, υψηλότερες τιμές τροφίμων και αυξημένο κόστος μεταφοράς. Αυτό θα μπορούσε να διαβρώσει το βιοτικό επίπεδο, ιδιαίτερα σε χώρες που ήδη παλεύουν με υψηλή ανεργία και δημόσιο χρέος, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία.

Η κοινωνική αναταραχή είναι ένα πιθανό αποτέλεσμα μιας παρατεταμένης οικονομικής δυσπραγίας. Στη Γαλλία, το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων» γεννήθηκε από τη δυσαρέσκεια με τις αυξήσεις των φόρων στα καύσιμα. Παρόμοιες διαμαρτυρίες θα μπορούσαν να ξεσπάσουν σε ολόκληρη την Ευρώπη εάν οι τιμές του πετρελαίου εκτιναχθούν, καθώς οι πολίτες θα διαμαρτυρηθούν εναντίον των κυβερνήσεων που θεωρούνται ότι δεν τους προστατεύουν από την κρίση.

Τα λαϊκίστικα κινήματα, τα οποία ευδοκιμούν σε περιόδους οικονομικής αβεβαιότητας, θα μπορούσαν να αποκτήσουν περαιτέρω έλξη. Σε όλη την Ευρώπη, ακροδεξιά και ακροαριστερά κόμματα κεφαλαιοποιούν ήδη τη δυσαρέσκεια για τον χειρισμό προηγούμενων κρίσεων από την ΕΕ. Αυτά τα κινήματα συνήθως συνηγορούν υπέρ της επιστροφής στην εθνική κυριαρχία και της διάλυσης των θεσμών της ΕΕ. Ένα σοβαρό πετρελαϊκό σοκ, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη κοινωνική αναταραχή, θα μπορούσε να επιταχύνει τις εκκλήσεις προς μεμονωμένα έθνη να αποσχιστούν από την ΕΕ, ιδιαίτερα σε χώρες όπου το αίσθημα κατά της ΕΕ είναι ήδη υψηλό, όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία.

Το σημείο διάλυσης: Θα μπορούσε η ΕΕ να καταρρεύσει;

Μια σημαντική και διαρκής αύξηση των τιμών του πετρελαίου θα μπορούσε να είναι το εργαλείο που θα σπάσει την ραχοκοκαλιά της ΕΕ. Ενώ η ένωση έχει επιβιώσει από προηγούμενες κρίσεις, η καθεμία έχει αφήσει σημάδια και η άνοδος λαϊκίστικων και εθνικιστικών κινημάτων αποτελεί υπαρξιακή απειλή για το ευρωπαϊκό εγχείρημα. Μια άνοδος της τιμής του πετρελαίου που επηρεάζει δυσανάλογα τα διάφορα κράτη μέλη θα μπορούσε να βαθύνει τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές διαιρέσεις, ωθώντας τις χώρες προς τη μονομερή προσέγγιση και την απομάκρυνση από τη συλλογική λήψη αποφάσεων της ΕΕ.

Οι χώρες που είναι ήδη δύσπιστες για την ικανότητα της ΕΕ να διαχειρίζεται κρίσεις μπορεί να αρχίσουν να επανεξετάζουν την ένταξή τους, ειδικά εάν αισθάνονται ότι το οικονομικό κόστος υπερβαίνει τα οφέλη. Το Brexit έδειξε ότι η ΕΕ δεν έχει ανοσία στη διάλυση. Ενώ μια πλήρης διάλυση της ΕΕ παραμένει απίθανη, μια σημαντική πετρελαϊκή κρίση θα μπορούσε να οδηγήσει σε διάβρωση της εξουσίας της ΕΕ, στην επιβεβαίωση των εθνικών συμφερόντων και στην πιθανή έξοδο περισσότερων χωρών.

Συμπέρασμα

Συμπερασματικά, καθώς η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ, και ενδεχομένως μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, συνεχίζει να σιγοβράζει, η παγκόσμια αγορά πετρελαίου παρακολουθεί με αγωνία. Για την ΕΕ, η αύξηση των τιμών του πετρελαίου δεν αποτελεί μόνο οικονομική πρόκληση, αλλά και πολιτική που θα μπορούσε να απειλήσει την ίδια την επιβίωση της Ένωσης. Εάν οι τιμές του πετρελαίου συνεχίσουν να αυξάνονται πέρα ​​από τα 100 ευρώ το βαρέλι, η ΕΈ θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια από τις μεγαλύτερες υπαρξιακές κρίσεις της, καθώς οι οικονομικές πιέσεις εκθέτουν τις βαθιές διάφορες μεταξύ των κρατών μελών, τροφοδοτώντας τον λαϊκισμό, την κοινωνική αναταραχή και ενδεχομένως την αποσύνθεση.

Το μέλλον της Ευρώπης μπορεί κάλλιστα να εξαρτηθεί από το πόσο αποτελεσματικά μπορούν οι ηγέτες της να αντιμετωπίσουν αυτήν την επικείμενη ενεργειακή κρίση διατηρώντας παράλληλα την πολιτική και κοινωνική συνοχή της Ένωσης.