Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στην Κύπρο, ιδιαίτερα στη Λεμεσό όπου οι πλείστοι ιδιοκτήτες ακινήτων προς ενοικίαση ζητούν τεράστια ποσά, ίσα ή και υψηλότερα από τους μισθούς πολλών επαγγελμάτων, βλέποντας την κερδοφορία τους να πολλαπλασιάζεται σε χρόνο ρεκόρ, παρά το αρνητικό κοινωνικό αντίκτυπο.

Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Είναι ενδεικτική η αύξηση από 43,2% έως και 52,1% μεταξύ των ετών 2018 και 2023. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, όπως τα καταγράφει η ιστοσελίδα newmoney.gr, η αύξηση των ενοικίων ακολούθησε την ακόλουθη πορεία:

Τα ενοίκια αυξήθηκαν κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τον πληθωρισμό το 2005 και κατά 5,8 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τον πληθωρισμό το πρώτο τρίμηνο του 2006. Από το 2007 έως και το 2011 καταγράφηκε αύξηση των ενοικίων 15,20%.

Από το 2012 ως το 2017 καταγράφηκε μείωση που άγγιξε το 25,5%, ενώ το 2018 επιστρέφουν με αύξηση 8,4%. Το 2019 ο ρυθμός αύξησης των ενοικίων άγγιξε το 10% και το 2020 κυμάνθηκε από 5,8% έως 6,7%.  Η ανοδική πορεία συνεχίστηκε και το 2021 από 3% έως 7%, το 2022 άγγιξε το 10%, ενώ φέτος θα καταγραφεί μεσοσταθμική αύξηση της τάξεως του 6%-10%.

Η συσσωρευτική αύξηση των ενοικίων από το 2018 έως και σήμερα, θα κυμανθεί από 43,2% έως και 52,1% αν αφορά κατοικία κατάλληλη για οικογένεια. Υψηλότερες αυξήσεις, καταγράφονται κυρίως σε μικρότερα ακίνητα κατάλληλα για φοιτητές.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία, οι ζητούμενες τιμές μίσθωσης φοιτητικής κατοικίας αυξήθηκαν κατά 53% στην Αθήνα και 2η η Πάτρα στη λίστα των αυξήσεων με 49,23% για το χρονικό διάστημα 2017-2022, ενώ τη φετινή χρονιά καταγράφηκε νέα αύξηση της τάξεως του 12%-16% κυρίως στις φοιτητικές περιοχές της Αττικής.