Το Εφετείο αποφάσισε ομόφωνα ότι η Έφεση της Επιτροπής Προστασίας του Ανταγωνισμού επιτυγχάνει.
Η ΕΠΑ στις 24/7/2018 είχε αποφασίσει ότι στοιχειοθετείτο παράβαση του Άρθρου 6(1)(α) του Νόμου, ως ίσχυε τότε, λόγω επιβολής αθέμιτων τιμών και όρων και είχε επιβάλει διοικητικό πρόστιμο στον ΠΟΑ, ενώ επίσης, επιβλήθηκε υποχρέωση στον ΠΟΑ όπως αποφύγει οποιαδήποτε επανάληψη των διαπιστωθεισών παραβάσεων του Άρθρου 6(1)(α) του Νόμου.
Η απόφαση λήφθηκε μετά από καταγγελία των εταιρειών Pittas Dairies Ltd και Pittas Dairy Industries Ltd ημερομηνίας 9/5/2012, η οποία υποβλήθηκε στην Επιτροπή εναντίον του ΠΟΑ αναφορικά με πιθανολογούμενη κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης που κατείχε ο Οργανισμός στην προμήθεια νωπού αγελαδινού γάλακτος κατά παράβαση των άρθρων 6(1)(α), 6(1)(β)και 6(1)(γ) και 6(2) του Νόμου και/ή του Άρθρου 102 της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το Εφετείο αποφάσισε στις 8/12/2023 ότι η Έφεση της Επιτροπής σε σχέση με την ακυρωτική απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου στην Προσφυγή αρ. 1848/18 ημερομηνίας 15/5/2023 επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου παραμερίζεται.
Σημειώνεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο με την απόφασή του στην προσφυγή αποδέχθηκε την εισήγηση του ΠΟΑ ότι έπασχε η συγκρότηση της Επιτροπής, λόγω του ότι η τότε Πρόεδρος της είχε διοριστεί για μία θητεία ως μέλος και για άλλες δύο ως Πρόεδρος, κατά παράβαση, σύμφωνα με το πρωτόδικο Δικαστήριο, των εδαφίων (4) και 5(α) του Άρθρου 9 του Νόμου, ενώ η ΕΠΑ αμφισβήτησε την ορθότητα της πρωτόδικης κρίσης στην εν λόγω προσφυγή, με την καταχώριση σχετικής έφεσης.
Στην απόφασή του το Εφετείο, αφού σημείωσε το ιστορικό διορισμών, έκρινε ότι τον διορισμό ημερομηνίας 24/4/2018 διέπουν οι πρόνοιες του Άρθρου 9(5)(α) του Νόμου, αφού ο προηγούμενος «πρώτος διορισμός» της Λ. Χριστοδούλου ως Προέδρου από τις 20/12/2011 μέχρι τις 17/4/2013 αφορά σε περίοδο μικρότερη των δύο (2) ετών και έξι (6) μηνών.
Το Εφετείο ομόφωνα διαφώνησε με την πρωτόδικη ερμηνεία, είτε για την (μη) εφαρμογή του Άρθρο 9(5)(α) του Νόμου είτε για την εφαρμογή του Άρθρο 9 (4) του Νόμου (το οποίο το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα θεώρησε ότι εφαρμόζεται στην περίπτωση), ότι «ο νομοθέτης μέσω των προνοιών του Άρθρου 9(4) θέτει σαφή περιορισμό της μέγιστης θητείας προσώπου που διορίζεται στην επιτροπή, είτε στη θέση προέδρου είτε στη θέση μέλους, στα δέκα έτη», αφού αποδίδεται στις εν λόγω διατάξεις ερμηνεία (είτε στη θέση προέδρου είτε στη θέση μέλους), η οποία είναι διαφορετική του γράμματος των υπό συζήτηση προνοιών του Άρθρου 9(5)(α) ή, έστω, του Άρθρου 9(4) του Νόμου, κατά την προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Κατά την άποψη του Εφετείου, ως προκύπτει από το λεκτικό και των δύο επίμαχων διατάξεων, η δυνατότητα ανανέωσης αφορά στην ανανέωση θητείας στη συγκεκριμένη θέση, στην οποία πρόσωπο διορίζεται (Προέδρου ή μέλους) και δεν υπάρχει έδαφος νόμιμης θεώρησης ότι, ο περιορισμός επαναδιορισμού πέραν της μίας θητείας που καθορίζει το Άρθρο 9(4) του Νόμου ή των δύο θητειών πλέον της αρχικής αναπλήρωσης, ως καθορίζει το Άρθρο 9(5)(α) του Νόμου που στην παρούσα περίπτωση εφαρμόζεται, υπολογίζεται στη βάση του ότι, οι σχετικές θητείες σε διαφορετική θέση στην Επιτροπή επιμετρούνται προσθετικά και συνολικά, ως θεώρησε το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού οι εν λόγω θέσεις είναι, κατά την άποψη του Εφετείου, μεταξύ τους σαφώς διακριτές.
Στη βάση αυτών το Εφετείο έκρινε ότι ο διορισμός της Λ. Χριστοδούλου ως Προέδρου της Επιτροπής από τις 24/4/2018 έως τις 23/4/2023, κινείται στα πλαίσια των προβλεπόμενων στο Άρθρο 9(5)(α) του Νόμου, επιμετρώντας για τον σκοπό εφαρμογής των εν λόγω προνοιών μόνο τις θητείες του εν λόγω προσώπου ως Προέδρου -και όχι και ως μέλους της Επιτροπής- και ότι η συγκρότηση της Επιτροπής ήταν νόμιμη.
Πηγή: ΚΥΠΕ
