Μια απόφαση που αντανακλά για μια ακόμη φορά την ανισότητα της κλιματικής κρίσης που αναδεικνύουν τα στοιχεία ερευνητικών κέντρων και πανεπιστημίων, όπως το Ινστιτούτο Περιβάλλοντος της Στοκχόλμης.

Το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι το πλουσιότερο ένα τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού είναι υπεύθυνο για την ίδια ποσότητα εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα με τα φτωχότερα δύο τρίτα του πλανήτη, δηλαδή πέντε δισεκατομμύρια ανθρώπους.

Στην έρευνα αυτή εξετάστηκαν οι καταναλωτικές εκπομπές που σχετίζονται με διαφορετικές εισοδηματικές ομάδες μέχρι το έτος 2019. Μεταξύ των βασικών ευρημάτων αυτής της μελέτης είναι ότι το πλουσιότερο 1% παγκοσμίως, 77 εκατομμύρια άνθρωποι, ήταν υπεύθυνοι για το 16% των παγκόσμιων εκπομπών που σχετίζονται με την κατανάλωσή τους. Αυτό είναι το ίδιο μερίδιο με το κατώτερο 66% του παγκόσμιου πληθυσμού με βάση το εισόδημα, που αντιστοιχεί σε 5,11 δισεκατομμύρια ανθρώπους.

Το κατώτατο όριο εισοδήματος για να συγκαταλέγεται κανείς στο κορυφαίο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού προσαρμόστηκε ανά χώρα χρησιμοποιώντας την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης, για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες το κατώτατο όριο θα ήταν 140.000 δολάρια, ενώ το αντίστοιχο στην Κένυα θα ήταν περίπου 40.000 δολάρια.

Οι αναλύσεις εντός των χωρών είχαν εντυπωσιακά ευρήματα. Για παράδειγμα, στη Γαλλία, το πλουσιότερο ένα τοις εκατό εκπέμπει τόσο άνθρακα σε ένα έτος όσο το φτωχότερο 50 τοις εκατό σε 10 χρόνια.

Αν εξαιρέσουμε τον άνθρακα που σχετίζεται με τις επενδύσεις του, ο Bernard Arnault, ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της Louis Vuitton και πλουσιότερος άνθρωπος στη Γαλλία, έχει αποτύπωμα 1.270 φορές μεγαλύτερο από αυτό του μέσου Γάλλου.

Προοδευτική κλιματική πολιτική
«Πιστεύουμε ότι αν οι κυβερνήσεις δεν θεσπίσουν μια κλιματική πολιτική που να είναι προοδευτική, όπου θα βλέπουμε τους ανθρώπους που εκπέμπουν τις περισσότερες εκπομπές να καλούνται να κάνουν τις μεγαλύτερες θυσίες, τότε δεν πρόκειται ποτέ να κάνουμε καλή πολιτική γύρω από αυτό», είπε ο Μαξ Λόουσον που συνυπογράφει έκθεση της Oxfam International.

Το βασικό μήνυμα, σύμφωνα με τον Λόουσον, είναι ότι οι πολιτικές δράσεις πρέπει να είναι προοδευτικές. Τα μέτρα αυτά θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, φόρο στις πτήσεις πάνω από δέκα φορές το χρόνο ή φόρο στις μη πράσινες επενδύσεις που θα είναι πολύ υψηλότερος από τον φόρο στις πράσινες επενδύσεις.

Ενώ η τρέχουσα έκθεση επικεντρώθηκε στον άνθρακα που συνδέεται μόνο με την ατομική κατανάλωση, «η προσωπική κατανάλωση των υπερπλουσίων επισκιάζεται από τις εκπομπές που προκύπτουν από τις επενδύσεις τους σε εταιρείες», διαπιστώνει η έκθεση.

Επίσης, οι πλούσιοι δεν επενδύουν σε ρυπογόνες βιομηχανίες σε παρόμοια αναλογία με οποιονδήποτε άλλο επενδυτή – οι δισεκατομμυριούχοι έχουν διπλάσιες πιθανότητες να επενδύσουν σε ρυπογόνες βιομηχανίες από τον μέσο όρο του Standard & Poor 500, όπως έχει δείξει προηγούμενη έρευνα της Oxfam.

Πηγή: ΟΤ