Η Maria Angela Macchia— ιδιοκτήτρια αγροικίας με περίπου 900 ελαιόδεντρα, έξω από το χωριό Peccioli της Τοσκάνης— είδε τη φετινή παραγωγή της να μειώνεται κατά τρία τέταρτα σχετικά με πέρυσι.
Κι αυτό λόγω των ισχυρών βροχοπτώσεων που έπληξαν την Ιταλία, τα οποία με τη σειρά τους έριξαν στο έδαφος τα άνθη της ελιάς, προτού αυτά προλάβουν να μετατραπούν σε καρπούς.
Η Maria ωστόσο, δεν σήκωσε τα χέρια ψηλά και προκειμένου να καλύψει ένα μέρος της ζημιάς, στράφηκε στον… τουρισμό. Συγκεκριμένα φιλοξενεί ομάδες τουριστών, που οργανώνονται μέσω της Triptoscana, ενός ταξιδιωτικού πρακτορείου με έδρα το Ρότερνταμ.
Οι επισκέπτες μένουν στο αγρόκτημά της και βοηθούν στο μάζεμα των ελιών και στην εξερεύνηση της περιοχής κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου τους. Στο τέλος, παίρνουν ως αναμνηστικό ένα μπουκάλι λάδι μισού λίτρου.
Σύμφωνα με το Bloomberg, πρόκειται για μία αυξανόμενη τάση σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Οι ταξιδιώτες παίρνουν μια γεύση από τη δουλειά που απαιτείται για την παραγωγή ελαιολάδου, ενώ παράλληλα παρέχουν μια εναλλακτική πηγή εσόδων στους ελαιοπαραγωγούς των οποίων τα κέρδη έχουν πληγεί τόσο από την αύξηση του κόστους παραγωγής όσο και από τις επιπτώσεις των ακραίων καιρικών συνθηκών που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή.
«Οι άνθρωποι συμμετέχουν πραγματικά στη συγκομιδή, μπαίνουν στο ρυθμό της» λέει η Macchia, ενώ σημειώνει ότι η εργασία που απαιτείται είναι αρκετή και διαφέρει από χρονιά σε χρονιά.
Ένα πακέτο 5 ημερών της Triptoscana κοστίζει 745 ευρώ και περιλαμβάνει δύο ημέρες για τη συγκομιδή της ελιάς και μια επίσκεψη στο ελαιοτριβείο.
«Δεν ανοίγεις απλώς τη βρύση και βγαίνει λάδι»
Η Macchia επωφελείται διπλά. Νοικιάζει τα δωμάτια της αγροικίας της που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν άδεια και εξασφαλίζει δωρεάν εργατικά χέρια για το μάζεμα των ελιών. Μία ομάδα τουριστών πέρασε 6 ώρες ημερησίως στο χωράφι, μαζεύοντας περίπου 500 κιλά ελιές, από τα οποία θα βγουν περίπου 70 λίτρα λάδι.
Οι παραγωγοί επίσης θεωρούν ότι με τον τρόπο αυτόν, ο κόσμος αντιλαμβάνεται τον όγκο εργασίας που απαιτείται για την παρασκευή ενός μικρού μπουκαλιού ελαιολάδου.
«Το πιο σημαντικό είναι ότι [οι άνθρωποι] βλέπουν ότι δεν ανοίγεις απλώς τη βρύση και βγαίνει λάδι» λέει χαρακτηριστικά η Macchia.
Παραγωγοί όπως η Macchia μπορεί να είναι σε θέση να χρεώνουν ακριβά το υψηλής ποιότητας λάδι, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να αντισταθμίσει την πτώση της παραγωγής και την αύξηση του κόστους των λιπασμάτων, της εργασίας, των γυάλινων φιαλών και της ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο νόμος 169/19
Εδώ είναι που το κίνημα του ελαιοτουρισμού ελπίζει να κάνει τη διαφορά. Εμπειρίες συλλογής ελιών και γευσιγνωσίας λαδιού είναι διαθέσιμες εδώ και μερικά χρόνια στις μεσογειακές χώρες, αλλά η Ιταλία χρησιμοποιεί έναν νέο νόμο που τέθηκε σε ισχύ πέρυσι για να προσπαθήσει να προσελκύσει τουρίστες στους ελαιώνες εκτός της περιόδου συλλογής.
Ο νόμος 169/19 διευκολύνει τους παραγωγούς να χρεώνουν είσοδο για εκδηλώσεις που σχετίζονται με την παραγωγή του ελαιολάδου και στηρίζεται πάνω σε έναν παρόμοιο νόμο που βοήθησε τους παραγωγούς κρασιού της Ιταλίας να προσελκύσουν το ενδιαφέρον ξένων τουριστών.
Οι εκδηλώσεις αυτές μπορεί να είναι από συναυλίες μέσα σε ελαιώνες με αιωνόβια δέντρα έως μαθήματα γιόγκα και διαλογισμού στα χωράφια και βόλτες με ποδήλατα και ή πεζοπορίες σε μονοπάτια της περιοχής. Τον Οκτώβριο, πάνω από 25.000 άτομα συμμετείχαν στον «Περίπατο μέσα από τα χωράφια με τις ελιές», σε 163 πόλεις και χωριά της Ιταλίας, που οργανώθηκε από το Citta dell’Olio, μια εθνική συμμαχία για την στήριξη της τουριστικής προσπάθειας.
«Όταν περάσεις από όλα αυτά, σκέφτεσαι ότι το καλό λάδι θα πρέπει να είναι ακριβό, μετά από όλη την εργασία που απαιτείται για να παραχθεί», εξηγεί ο David Sheridan, ένας δικαστής που συμμετείχε στη συγκομιδή, μαζί με τη γυναίκα και την κόρη του.
Πηγή: in.gr
