Μετά θα τις αδειάσουν και θα τις σκαλίσουν σε περίεργα σχήματα και θα τοποθετήσουν μέσα στο κενό κέλυφος-φλούδα ρεσό ή κεριά, δημιουργώντας τα αποκαλούμενα φανάρια «Jack-o-lanterns» με τα οποία στολίζονται βεράντες και περβάζια σε όλες τις ΗΠΑ την περίοδο υου Χαλογουίν. Παλιότερα όλοι χρησιμοποιούσαν τη σάρκα για υπέροχες γλυκές κολοκυθόπιτες, μια από τις λίγες σπεσιαλιτέ της αμερικανικής κουζίνας, μια μπελαλίδκη διαδικασία που φθήνει. 

Το αγροτικό μουσείο της κομητείας QUEENS είναι μια από τις λίγες αγροτικές γωνιές της Νέας Υόρκης. Διαθέτει μελισσοκομείο, περιβόλι, οικόσιτα ζώα και, το φθινόπωρο, μποστάνι κολοκύθας. Σε αυτό το περιβάλλον γονείς βγάζουν φωτογραφίες των παιδιών τους, μερικά ντυμένα κολοκύθες, ενώ οι νέοι άνω των είκοσι ποζάρουν δίπλα σε δεμάτια σανού και δημοσιεύουν τις εικόνες στο Instagram.

Τον 19ο αιώνα, καθώς οι άνθρωποι απομακρύνονταν από τα αγροκτήματα στις πόλεις, πολλοί ένιωσαν ότι είχαν χάσει τις σχέσεις τους με τη φύση. Οι κολοκύθες έγιναν σύμβολο αυτής της νοσταλγίας. Οι Αμερικάνοι συνεχίζουν να κάνουν πολύωρα ταξίδια για να αγοράσουν αυτό το ογκώδες φρούτο που πολλοί δεν θα φάνε. Μικρές πόλεις χωρίς οικονομικούς δεσμούς με το είδος φιλοξενούν φεστιβάλ και διαγωνισμούς κολοκύθας. Κάποιοι συναγωνίζονται μεγαλώνοντας υπερμεγέθεις κολοκύθες, με κάποιες να φτάνουν κοντά στον τόνο σε βάρος, και τις εκθέτουν σε εμποροπανηγύρεις σε τοπικό ή πολιτειακό επίπεδο. Εκεί κάποιοι τις θαυμάζουν, άλλοι απλώς τις περιεργάζονται και άλλοι προσπαθούν να εκμαιεύσουν τα γενετικά τους χαρακτηριστικά με ελπίδα να τις μιμηθούν. 

Τα μποστάνια κολοκύθας είναι ένας τρόπος οι άνθρωποι να διατηρήσουν τις συνδέσεις τους με την αγροτική ζωή, ανέφερε στον Economist η Σίντι Οτ, συγγραφέας του “Pumpkin: The Curious History of an American Icon” (Κολοκύθα: Η περίεργη ιστορία ενός αμερικανικού συμβόλου). «Το τρελό είναι ότι η δημοτικότητα της κολοκυθόπιτας και των φαναριών jack-o-lanterns βοήθησε να αναζωογονηθούν οι μικρές οικογενειακές φάρμες», προσθέτει. 

Η κονσερβοποιία Libby’s, η οποία παράγει το μεγαλύτερο μέρος της έτοιμης γέμισης για κολοκυθόπιτες σε κονσέρβα, βασίζεται σε μερικές δεκάδες αγρότες μικρής κλίμακας. Σύμφωνα με την εταιρεία έρευνας αγοράς NIQ, σχεδόν 820 εκατομμύρια δολάρια προϊόντων που σχετίζονται με την κολοκύθα, τα οποία περιλαμβάνουν τα πάντα, από κεριά για κολοκύθες μέχρι μπισκότα κανέλας-κολοκύθας, πουλήθηκαν τον περασμένο χρόνο, σημειώνοντας ετήσια αύξηση 9%. Οι πωλήσεις φρέσκιας κολοκύθας ανήλθαν σε περισσότερα από 190 εκατομμύρια δολάρια το έτος που έληξε στις 14 Οκτωβρίου.

Τα μποστάνια κολοκύθας δεν είναι δύσκολο να δημιουργηθούν. Οι αγρότες δεν χρειάζεται να αφιερώσουν πολύ μεγάλη έκταση για να φτιάξουν ένα αξιόλογο μποστάνι. Επίσης κερδίζουν χρήματα πουλώντας μηλίτη (ένα άλλο εμβληματικό αμερικανικό προϊόν) και ντόνατς σε όσους έρχονται να δουν και να αγοράσουν κολοκύθες, μαζί με χειροποίητες μαρμελάδες και φρέσκα λαχανικά. Το Queens County Farm χρεώνει $16  ($12 για παιδιά) για να μπει στον «καταπληκτικό λαβύρινθο καλαμποκιού», φτιαγμένο μέσα στα χωράφια αθέριστου καλαμποκιού. Άλλοι περιμένουν στην ουρά για να πάνε μια βόλτα στην εξοχή σκαρφαλωμένοι σε κάρο γεμάτο άχυρο, έναντι $6. Άλλοι στο πνεύμα του Χαλογουίν  προσφέρουν “τρομακτικές” βόλτες σε κατάλληλα διακοσμημένες εκτάσεις με σκιάχτρα, σκελετούς και ομοιώματα μαγισσών. Ο Στιβ Ράινερς, καθηγητής βοτανικής στο Πανεπιστήμιο Cornell, λέει ότι οι κολοκύθες «μπορούν να κάνουν τη διαφορά στο αν [οι αγρότες] έχουν κερδοφόρα χρονιά, ή όχι». 

Πηγή: ΟΤ.gr