Η μείωση του ιικού φορτίου στους ανθρώπους που έχουν μολυνθεί με παραλλαγή Όμικρον του κορωοϊού γίνεται αισθητή μόνο μετά την ενισχυτική (τρίτη) δόση εμβολίου, σύμφωνα με τα όσα κατέδειξε μια νέα ελβετική επιστημονική έρευνα. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου (UNIGE) και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου (HUG) της Γενεύης, με επικεφαλής την καθηγήτρια Ιζαμπέλα Έκερλε του Τμήματος Ιατρικής, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «Nature Medicine», μελέτησαν σχεδόν 600 συμπτωματικούς ασθενείς με COVID-19, εμβολιασμένους και μη, στους οποίους μετρήθηκε το λοιμογόνο ιικό φορτίο. Αυτό το φορτίο αποτελεί βασικό παράγοντα -αν και όχι τον μοναδικό- που καθορίζει πόσο μολυσματικός θα είναι κάποιος άνθρωπος με κορωνοϊό για τους γύρω του. Η μελέτη συνέκρινε το ιικό φορτίο σε τρεις ομάδες εμβολιασμένων και μη ασθενών (με αρχική παραλλαγή, Δέλτα και Όμικρον) στη διάρκεια των πρώτων πέντε ημερών λοίμωξης με συμπτώματα. Η μελέτη βρήκε ότι η Δέλτα προκαλεί σημαντικά υψηλότερο ιικό φορτίο τόσο σε σχέση με την αρχική παραλλαγή του κορονοϊού όσο και με την Όμικρον. Επίσης, ο εμβολιασμός μειώνει το ιικό φορτίο σε περίπτωση που κάποιος εμβολιασμένος μολυνθεί είτε από τη Δέλτα είτε από την Όμικρον. Οι άνθρωποι με λοίμωξη Δέλτα είχαν σημαντικά χαμηλότερο ιικό φορτίο μετά από δύο δόσεις mRNA εμβολίου (Pfizer/BioNTech ή Moderna), σε σχέση με τους ανεμβολίαστους που μολύνθηκαν από παραλλαγή Δέλτα. Όμως, ενώ στην περίπτωση της Δέλτα η μείωση του ιικού φορτίου επιτυγχάνεται από τις πρώτες δύο δόσεις, στην Όμικρον αυτό παρατηρείται μόνο μετά την τρίτη δόση. Σύμφωνα με τους ερευνητές, μόνο άνθρωποι που είχαν κάνει και ενισχυτική δόση εμφάνιζαν μειωμένο ιικό φορτίο σε περίπτωση λοίμωξης Όμικρον, ενώ σε όσους είχαν κάνει μόνο δύο δόσεις δεν παρατηρήθηκε κανένα όφελος αναφορικά με το ιικό φορτίο τους, σε σχέση με τους ανεμβολίαστους. Όπως ανέφερε η δρ Έκερλε, «αυτό δεν είναι παράδοξο από ανοσολογική πλευρά, καθώς πολλά εμβόλια απαιτούν τρεις δόσεις σε χρονική απόσταση αρκετών μηνών μεταξύ τους για να προκαλέσουν μία ανοσιακή απόκριση διαρκείας, όπως π.χ. συμβαίνει με το εμβόλιο κατά του ιού της ηπατίτιδας Β». Επιπλέον, φαίνεται πως η μεγάλη μολυσματικότητα της Όμικρον -μεγαλύτερη από όλες τις προηγούμενες παραλλαγές- σχετίζεται και με άλλους παράγοντες πέρα από το ιικό φορτίο. Γιατί η Όμικρον είναι τόσο μεταδοτική, αν το ιικό φορτίο της είναι μικρότερο από εκείνο της Δέλτα και των άλλων παραλλαγών που προηγήθηκαν; «Ακόμη δεν το ξέρουμε, αλλά τα δεδομένα μάς δείχνουν πως άλλοι λοιμογόνοι μηχανισμοί παίζουν ρόλο σε αυτό», δήλωσε η διευθύντρια του Κέντρου Αναδυόμενων Νόσων HUG-UNIGE, Πολίν Βέτερ.